Het is echt opstandingsweer. De zon verwarmt de aarde. Alles wat in het verborgene sliep, ontwaakt met groeiende gretigheid. Vogels fladderen onvermoeibaar af en aan en bouwen nesten als kastelen. ‘Wat in de windselen sliep ontbot en komt in het licht en rijpt voor God’ (Gezang 78, vers 4). Christus, de Zon van Gods gerechtigheid is stralend opgegaan. En met haar uitbottende uitbundigheid zingt de ganse schepping daarvan. Prachtig! Maar toch, hoelang kan die Zon blijven schijnen? Hoelang houden wij het vol in het volle zonlicht van Gods genade te staan?

28 mei. Wezenzondag en een jeugddienst in de Bethlehemkerk, met een prachtig thema: ‘Het Koninkrijk van God is geen Weeshuis.’ Voorganger is ds. Johan Duijster. De muzikale begeleiding is in handen van ‘Creative’, een groep jonge mensen met muzikale gaven en talenten uit De Morgenster.
Wie kent een weeskind? Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zoveel weeskinderen ken. Tenminste, niet onder jongeren. Als je ouder wordt en je vader en moeder komen te overlijden, ervaren we allemaal iets van wat het is een ‘weeskind’ te zijn.

Wij zijn dringend op zoek naar een nieuwe redacteur voor de website van beide kerken. Taken bestaan uit het wekelijks uploaden van de informatie en liturgie over de kerkdiensten en het bijhouden van actualiteit van de tekstpagina's van onder meer commissies, werkgroepen en andere geledingen binnen Bethlehemkerk en De Morgenster. Informatie bij Martijn Tack (078-6454335) of Pieter de Vos (0184-685440).

De morgendienst op zondag 21 mei in de Bethlehemkerk wordt geleid door ds. Henk Talsma. Het is de zondag voor Hemelvaart. Bijna veertig dagen zijn sinds Pasen voorbij gegaan. Het lijkt al weer zover weg. We zijn weer overgegaan tot de orde van de dag. Jezus niet. En Zijn leerlingen ook niet. Zij bereiden zich voor. Of beter, Jezus bereidt zijn leerlingen voor. Op Hemelvaart en Pinksteren. Op de komst van de Trooster. Zoals Hij heeft beloofd. Hartelijk welkom in deze eredienst.

Ds. Johan Duijster gaat zondagmorgen 14 mei voor in de Bethlehemkerk. De Kerk leeft, omdat haar Koning, Jezus Christus, leeft. Jezus leeft en wij met Hem. Elke zondag staat in het licht van de verrezen Heer. Dat maakt elke zondag bijzonder en het vieren meer dan waard. Tijdens de eredienst vandaag mag ook de doop bediend worden. Voor ouders en kind(eren), maar ook voor de gemeente een extra feestelijk gebeuren. Met de doop zien we, horen we, ervaren we dat God Zijn Gemeente bouwt. Dat Hij trouw is en niet laat varen het werk van zijn handen. De doop mag in deze dienst bediend worden aan Bentley en Vince van Gijsel, zonen van August en Kimberley; Noëlle Gerda Bosma, dochter van Dennis en Angeline; met goedkeuring van de Protestantse Gemeente Lelystad, Ciro Elia en Jona Petrus Da Costa. Zij zijn de kinderen van Almeyda en Ruth. We willen met elkaar nadenken over de woorden uit Psalm 138. ‘De Heer zal mij altijd beschermen. Heer, uw trouw duurt eeuwig, laat het werk van uw handen niet los.’
Hartelijk welkom in deze eredienst. 

Een nieuw begin maken. In de Bijbel komen we dit thema regelmatig tegen. In die verhalen lezen we dat het niet altijd gemakkelijk is om een nieuw begin te maken. We laten immers het vertrouwde, bekende en zekere dan los. We weten niet wat daarvoor in de plaats komt, dat kennen we immers nog niet. Tijdens de uitslaapdienst van 23 april stond dit thema centraal: Spring! Spring, Engels voor lente, een nieuw begin. En spring als van het werkwoord springen: loskomen van het vertrouwde, van de vaste grond. Een nieuw begin is niet het verlaten van al het oude, het oude dat ons heeft gevormd tot wie we zijn. Het is je verder ontwikkelen, ontdekken. Dit levert je verrassende nieuwe inzichten op. Daarbij hoeft het niet altijd gelijk goed te gaan, je mag leren.

Ds. Henk Talsma gaat zondagochtend 7 mei voor in de Bethlehemkerk. Het is dan de derde zondag na Pasen, zondag Jubilate. Dat betekent: ‘Jubelt, juicht’ en is ontleend aan het eerste vers van Psalm 66: ‘Juicht Gode, gij ganse aarde’. Sinds de dag dat Jezus is opgewekt uit de dood moet de aarde daarover jubelen.

In de eredienst van zondag 30 april mogen we een vertrouwd en bekend gezicht zien: onze oud-predikant, ds. Bram Tack, hoopt voor te gaan.
Een stukje geschiedenis. Op zondag 23 april werd de paasweek afgesloten. In de traditie van de oude kerk wordt de eerste zondag na Pasen ook wel Dominica in Albis genoemd, zondag van de witte kleren. Het verwijst naar de witte kleren van de doopleerlingen. Daarom heet deze zondag in Duitsland ook wel Witte Zondag. Een andere term is Quasimodo. Dit heeft niets te maken met de klokkenluider van de Notre Dame. Het heeft wel alles te maken met de eerste woorden uit de Latijnse vertaling van 1 Petrus 2:2. De tekst spreekt daar over het verlangen naar de zuivere melk van het Woord ‘als pasgeboren kinderen’ (Quasi modo geniti infantes). Uit mijn jeugdjaren weet ik nog wel dat in Noord-Brabant werd gesproken over deze zondag als ‘beloken Pasen’.

‘En het geschiedde, terwijl zij daarover spraken en van gedachten wisselden, dat Jezus zelf bij hen kwam en met hen meeging’ (Lucas 24:15). Deze tekst komt uit het bekende verhaal over de verschijning van de Opgestane Heer Jezus Christus aan de Emmaüsgangers (Lucas 24:13-35). Het is een schitterend Paasverhaal. Emmaüs…
Drie verschillende dorpen in het huidige Israël claimen het dorp te zijn waar de leerlingen op die bepaalde zondag naartoe gingen. In elk dorp staat er dan ook een kerk die gebouwd is op de plaats waar het huis van Kleopas zou hebben gestaan. Drie archeologische opgravingen bevestigen dat het juist op die bepaalde plaats moet hebben gestaan. Drie verschillende dorpen!

Tycho Jansen leidt de dienst van zondagmorgen 23 april in De Bethlehemkerk. Op deze zondag ligt het paasfeest achter ons. Is het dan terug naar het oude; back to normal? Voor de leerlingen en vrienden van Christus was het duidelijk: na Pasen was alles anders. We vervolgen het evangelie, dat vertelt hoe de leerlingen samenkwamen. We lezen Johannes 20:19-29. Het vraagt weinig voorstellingsvermogen dat die eerste samenkomsten bol van de emoties stonden; misschien wel woede en teleurstelling in zichzelf; er was vast ook wanhoop (ze waren hun herder kwijt) en verdriet. Emoties die we, gelukkig niet altijd tegelijkertijd, herkennen uit ons eigen leven. Tussen al die emoties verscheen Christus!