Het nadenken over de invulling van deze eredienst begon met ‘wachten op de Geest’. Verder nadenken over de invulling en in het verlengde van het thema ‘wachten op de Geest’ kwam het zwijgen van God onder mijn aandacht. Zijn zwijgen wordt verschillend en uiteenlopend ervaren. Als een soort van mystieke rust temidden van het lawaai in deze wereld. Maar ook als verwarrend, onuitstaanbaar, leidend tot wanhoop of als bevestiging dat er geen God is. Of, maar dat is een meer filosofische insteek, dat God dood is.
Bij Nietzsche leidt het tot het eigenlijke nihilisme (de ontkenning dat al het bestaan betekenis of waarde heeft, met een woordspeling ook wel Nietzschisme te noemen). Bij de theoloog Tillich leidt het tot het afscheid van een mensvormige persoonlijke God. Het zwijgen van God wordt dus, op enkele mystici na, doorgaans - allerlei negatieve ervaringen samengevat - als problematisch ervaren.
En daar vinden we ook in de bijbel voorbeelden van. Waaronder Job, en Jezus aan het kruis misschien wel de meest sprekende voorbeelden zijn. Waarom zwijgt God? Die vraag veronderstelt dat God niet dood is. Daar gaan we dan ook aan voorbij, aangezien we een christelijke geloofsgemeenschap zijn. Dus die vraag blijft staan. Of we er een antwoord, of antwoorden op hebben…? En of we tussen al het menselijk gepreek toch een Woord van God overhouden…?
In vertrouwen dat de Geest ons leidt, welkom zondag a.s. in de Bethlehemkerk.
Gepubliceerd op: 13-08-2020
